Ford przeprowadza pierwsze w branży motoryzacyjnej testy samochodu autonomicznego na terenie pokrytym śniegiem. W przeciwieństwie do przedstawicieli innych czołowych producentów aut i firm oferujących nowoczesne technologie, którzy testowali samochody autonomiczne wyłącznie na suchych nawierzchniach i w ciepłych klimatach, eksperci Forda zdają sobie sprawę, że przyszłość aut autonomicznych nie może być zależna od idealnych warunków atmosferycznych.
„Nie ma problemów, gdy samochód autonomiczny porusza się drogą w doskonałych warunkach pogodowych,” – powiedział Jim McBride, kierownik techniczny Forda ds. samochodów autonomicznych. „Co innego, gdy czujniki takiego auta nie widzą drogi, ponieważ jest pokryta warstwą śniegu. Pogoda nie zawsze jest doskonała i dlatego testujemy pojazdy autonomiczne w zimowych warunkach z myślą o klientach mieszkających w zaśnieżonych regionach.”
Zimowe testy Forda odbywają się w Michigan, w tym w Mcity – symulującym warunki miejskie na placu testowym o powierzchni około 13 hektarów zlokalizowanym przy Uniwersytecie Michigan. Poruszanie się w pełni autonomicznych aut nie może być zależne wyłącznie od wskazań GPS, których dokładność ogranicza się do kilku metrów – to nie wystarczy, aby zlokalizować lub zidentyfikować pozycję auta. Samochód autonomiczny musi znać swoją dokładną pozycję, nie tylko w obrębie miasta czy drogi, ale pasa ruchu – kilka centymetrów odstępstwa oznacza w tym przypadku ogromną różnicę.
Dużo bardziej precyzyjnym urządzeniem od GPS jest LiDAR, który potrafi zidentyfikować położenie Forda Fusion Hybrid względem pasa ruchu z dokładnością do centymetra. LiDAR emituje krótkie impulsy światła lasera w celu stworzenia w czasie rzeczywistym dokładnego obrazu 3D o wysokiej rozdzielczości, ukazującego otoczenie. W idealnych warunkach pogodowych LiDAR jest najbardziej skutecznym systemem służącym do zbierania ważnych informacji i metadanych – czyli szczegółowych danych o danych – z otoczenia, wykrywania pobliskich obiektów oraz wykorzystywania zebranych informacji do określenia najbardziej optymalnego toru ruchu. Jednakże na terenach ośnieżonych lub w gęstym ruchu ulicznym LiDAR i inne czujniki, w tym kamery, nie widzą jezdni. To samo dzieje się w sytuacji, w której obiektyw czujnika zostanie przykryty śniegiem lub brudem. Mimo wszystko, specjaliści z Forda i Uniwersytetu Michigan przystąpili do wspólnych prac nad znalezieniem rozwiązania, które pozwoliłoby samochodom autonomicznym „widzieć” drogę podczas jazdy po śniegu.
W celu sprawnego poruszania się po zaśnieżonych drogach, samochody autonomiczne Forda zostały wyposażone w mapy 3D o wysokiej rozdzielczości, obejmujące informacje na temat drogi i tego, co znajduje się wokół niej, a także oznakowań drogowych, znaków drogowych, geografii, punktów charakterystycznych oraz topografii. „Mapy opracowane przez inne firmy nie zawsze zdają egzamin na ośnieżonych terenach,” – powiedział Ryan Eustice, profesor w Wyższej Szkole Inżynierii przy Uniwersytecie Michigan. „Mapy stworzone przez nas wspólnie z Fordem zawierają przydatne informacje na temat środowiska 3D wokół samochodu, co pozwala na zlokalizowanie auta na drodze pokrytej nawet grubą warstwą śniegu.”
Samochód autonomiczny tworzy mapy podczas jazdy w środowisku testowym w dobrych warunkach atmosferycznych, a przeznaczone do tego systemy automatycznie nanoszą na nie odpowiednie znaki drogowe, drzewa czy budynki. Gdy samochód nie widzi jezdni, wykrywa punkty charakterystyczne wokół drogi, aby ustalić swoją pozycję na mapie, a następnie wykorzystuje ją do poruszania się w trudnych warunkach.
W tym miesiącu Ford ogłosił rozpoczęcie nowego etapu – firma potroi flotę w pełni autonomicznych pojazdów testowych do 30 aut, które będą testowane na drogach i torach testowych w Kalifornii, Arizonie i Michigan. W ten sposób Ford będzie dysponował największą flotą samochodów autonomicznych spośród wszystkich producentów. Auta trzeciej generacji, zbudowane na bazie sedana Fusion Hybrid, są wyposażone w pierwsze tego typu czujniki LiDAR potrafiące rozpoznać wiele różnych scenariuszy drogowych, co jest po części zasługą dłuższego zasięgu wynoszącego około 200 metrów.
